خطبه‌هایی از نهج‌البلاغه/ مرکب‌ها را آماده کنید

۲۲:۳۲ – ۱۶ ارديبهشت ۱۴۰۴ باشگاه خبرنگاران جوان؛ حسین کربلایی طاهر – در خطبه ۱۳۱ نهج‌البلاغه به اولویت‌های حکومتِ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه» پرداخته شده است که در ادامه می‌خوانید.
 خدایا؛ بر ما باران ببار و برکت و رزق و رحمت را بر ما ببخش.
ما را از بارانی فراوان سیراب کن که آن‌چه خشک شده، برویاند و هر آن‌چه مرده، زنده کند.
فایده‌ای از حیات و حیا و حاصلی بسیار به ما بده که دره‌ها را پر کند، درخت‌ها را بارور کند و سختی‌ها را آسان کند؛ که تو، هر چه خواهی، بر آن توانایی. خدایا؛ ما به رحمت تو مشتاقیم و به نعمت تو امیدواریم؛ و از عذاب تو می‌ترسیم.
خدایا؛ ما را سیراب کن و از ناامید‌ها قرار نده. ما را با قحطی نمیران و ما را بر آن‌چه بی‌خرد‌ها کرده‌اند، مؤاخذه نکن.
ای نفس‌های مختلف و قلب‌های پراکنده!
بدن‌هایشان حاضرند و عقل‌شان از نظرشان غایب. شما را در مسیر حق راه می‌برم و شما از آن فرار می‌کنید، مثل بزغاله‌ای که از غرش شیری فرار می‌کند.
بدانید با همین شما، نور به چهره عدالت می‌تابانم و کجی را از راه حق کنار می‌زنم.
خدایا؛ تو می‌دانی در آن‌چه بر ما گذشت، نه دنبال قدرت بودیم و نه چیز بیشتری از دنیا می‌خواستیم.‌
می‌خواستیم حرفی از دینت را به جایی برسانیم و نشانه‌های اصلاح را در شهر‌ها ظاهر کنیم تا بنده‌های مظلومت، امنیت یابند و حکم‌های بر زمین مانده‌ات اجرا شوند. آن مرد آمد
خدایا؛ من اولین کسی‌ام که آمد و شنید و اجابت کرد و در نماز، کسی از من پیش نیفتاد، غیر از رسول خدا – صلی الله علیه و آله.
آی مردم، حاکم مال و جان و ناموس و غنیمت مسلمان‌ها، نباید بخیل باشد؛ که به آن‌چه مردم دارند، حریص می‌شود و نباید نادان باشد، که آنها را با جهل خود گمراه می‌کند و نباید متخلف باشد، که خیر را از آنها قطع می‌کند؛ و نباید ظالم باشد که حق عده‌ای را به عده دیگر بدهد و نباید اهل رشوه باشد، که حق را پایمال کند و به جایش نرساند و نباید سنت را کنار گذارد، که امت هلاک می‌شوند. تا می‌توانید، کار کنید
ندیدید آنها را که آرزو‌های دراز داشتند و خانه‌های عظیم بنا می‌کردند و مال فراوان جمع کردند، خانه‌هایشان به قبر تبدیل شد و آن‌چه جمع کرده بودند، از میان رفت؟
ندیدید مال آنها به وارثان رسید و زن‌هایشان نصیب دیگران شدند؟
نه بر کار نیکی اضافه می‌کنند و نه برای هیچ ناپسندی عذری دارند. هر کس چیزی از تقوا در قلبش بفهمد، در خیر از دیگران پیش می‌افتد و در کارش موفق می‌شود.
تقوا را با خود همراه کنید و بر آن عمل کنید که دنیا را برای ماندن دایم نساخته‌اند، برای شما آفریده شده که از آن بگذرید و کارتان را به خانه‌ای برای ماندن ببرید.
در این جهان تا می‌توانید کار کنید و مرکب را برای حرکت آماده کنید. آن سوی دنیا کجاست؟
دنیا، آخر دید کسی است که نمی‌بیند و نمی‌داند پشت سر دنیا چیست. بینا کسی است که ان سوی دنیا را ببیند و بداند خانه بعد از آن کجاست. بینا از دنیا راه را پیدا می‌کند و کور، آن است که برای رسیدن به دنیا دنبال راه می‌گردد.
کینه هم را در دل دارید و با هم کنار آمده‌اید. در آرزو با هم همراهید و بر سر دنیا با هم می‌جنگید. شیطان شما را فریب داده و به غرورتان انداخته است؛ مگر آن‌که خداوند، من و شما را یاری کند. راه یافتن رزق و رحمت
زمینی که شما را روی خود می‌گرداند و آسمان که بر سر شما سایه انداخته، مطیع پروردگارند. خیر آنها به شما از دل‌سوزی است، به خیری از شما امید ندارند، اما به خیر شما مأمورند و اطاعت می‌کنند و بر کار خود ایستاده‌اند.
خداوند، بنده‌ها را برای کار‌های زشت‌شان مبتلا می‌کند؛ به کم شدن حاصل درختان و حبس برکت‌ها و بستن خیر، تا وقتی توبه کنند و از گناه دل ببرند و پند گیرند و راه نافرمانی را ببندند.
خداوند، استغفار را مسیر ادامه رزق و رحمت بر مردم قرار داده و گفته: «اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا»، و از آسمان برای شما روزی می‌فرستد و شما را با مال و فرزند یاری می‌کند.
خدا بیامرزد کسی که سراغ توبه رود و از خطایش پشیمان شود و از غرور فاصله بگیرد. باران ببار
خدایا؛ ما به رحمت تو مشتاقیم و به نعمت تو امیدواریم؛ و از عذاب تو می‌ترسیم.
خدایا؛ ما را سیراب کن و از ناامید‌ها قرار نده. ما را با قحطی نمیران و ما را بر آن‌چه بی‌خرد‌ها کرده‌اند، مؤاخذه نکن.
خدایا؛ بر ما باران ببار و برکت و رزق و رحمت را بر ما ببخش، ما را از باران فراوان سیراب کن که آن‌چه خشک شده، برویاند و هر چه مُرده، زنده کند.
فایده‌ای از حیات و حیا و حاصلی بسیار به ما بده که دره‌ها را پر کند، درخت‌ها را بارور کند و سختی‌ها را آسان کند که تو، هر چه خواهی، بر آن توانایی.  بهره‌مند از خطبه‌های ۱۳۱، ۱۳۲، ۱۳۳ و ۱۴۳ نهج‌البلاغه امیر مؤمنان (ع)

درحال انتقال به خبر..