حمله روزنامه نزدیک به قالیباف به میرسلیم؛ ماجرای قدکوتاه بودن او چیست؟
سیاسی : حمله تند قالیباف به میرسلیم به‌دلیل اظهارات جنجالی‌اش دربارۀ رشوه‌خواری وزرا؛ رئیس مجلس این سخنان را نشر اکاذیب و توهین به نهاد قانون‌گذاری دانسته و خواستار ورود دادستان کل و پیگیری قضایی شد.
روزنامه خراسان در واکنشی تند به صحبت‌های اخیر عضو مجلس شورای اسلامی، مصطفی میرسلیم، گزارشی منتشر کرده که در آن جزئیاتی جنجالی بیان شده است. این گزارش به اختلافات جدید و پرحاشیه میان رئیس مجلس، محمدباقر قالیباف، و نماینده تهران، میرسلیم، پرداخته است.
انتقاد شدید از ادعاهای میرسلیم
منشأ این اختلافات، ویدئویی از میرسلیم بود که در آن ادعا کرده بود برخی وزرا با کیف پر وارد صحن مجلس شده و با کیف خالی بازمی‌گردند. این ادعا که کنایه‌ای واضح به موضوع رشوه‌خواری در زمان استیضاح وزرا است، باعث واکنش شدید رئیس مجلس شد. آقای قالیباف با استناد به مواد ۶۰۹ و ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی، این اظهارات میرسلیم را نه افشاگری بلکه نشر اکاذیب علیه نهاد قانون‌گذاری دانست و خواهان پیگرد قانونی او شد.
سؤال جنجالی درباره هزینه‌های انتخاباتی
علاوه بر این، میرسلیم در مصاحبه‌ای ادعا کرده بود که نمایندگان مجلس طی چهار سال فعالیت تنها تا سقف یک میلیارد تومان حقوق دریافت می‌کنند. وی پرسیده بود که چطور ممکن است هزینه‌های تبلیغاتی ۱۰ میلیاردی یک نماینده تامین شود؟ این پرسش هرچند به‌ظاهر درست است، در میان هیاهوهای اتهامی گم شده و نتوانست توجه لازم را جلب کند.
تحلیل رفتارهای انتخاباتی
رفتار این دسته از افراد را می‌توان به گروهی از کنشگران کوتاه‌قامت نسبت داد. این کوتاهی نه به معنای ظاهری بلکه به دلیل فقدان برنامه عملی و کارنامه کارشناسی بوده است. چنین افرادی برای جلب توجه و حضور در فضای عمومی، به تخریب چهره دیگران روی می‌آورند. منطق رفتاری آنها به ساده‌ترین شکل بیان شده است: «اگر نتوان قامت خود را بالا برد، باید دیگران را خمیده نشان داد.»
آسیب‌های ناشی از چنین رفتارهایی
فرسایش سرمایه اجتماعی: زمانی که مجلس، که قلب قانون‌گذاری کشور است، به طور مکرر با اتهاماتی مبنی بر فساد مالی تصویر شود، اعتماد عمومی به اصل نمایندگی آسیب می‌بیند و مشارکت‌جویان تبدیل به تماشاگران بدبین می‌شوند.انحراف ظرفیت نظارتی: بخشی از انرژی قضایی و نظارتی ناگزیر صرف پرونده‌هایی می‌شود که ممکن است به دلیل فقدان مدارک مستند، بی‌نتیجه بماند.هراس نخبگان واقعی از ورود به سیاست: کارشناسان و متخصصانی که برنامه‌ای برای پیشرفت ایران دارند، به دلیل فضای مسموم و پرهزینه سیاسی از ورود به این عرصه خودداری می‌کنند. نتیجه این امر، تهی شدن پارلمان از متخصصان و جایگزینی آن با چهره‌های تبلیغاتی است.گسترش پوپولیسم شبکه‌ای: زمانی که گفتمان غالب از ارائه راه‌حل به ایجاد رسوایی تغییر کند، فضای سیاست داخلی مستعد رادیکالیسم و تنش اجتماعی خواهد شد.
راه‌حل‌ها برای مقابله با بی‌اخلاقی انتخاباتی
شفافیت هزینه‌های انتخاباتی: با الزام نامزدها به ارائه گزارش مالی دوره‌ای و انتشار عمومی آن، موتور شایعه‌پراکنی خاموش خواهد شد.تکمیل سازوکار تکذیب مستدل: ایجاد سامانه‌ای برخط توسط هیئت نظارت و مرکز پژوهش‌ها که بتواند در مدت ۴۸ ساعت به ادعاهای مطرح‌شده پاسخ دهد، جای سکوت و شایعه را به شفافیت خواهد داد.جرم‌انگاری انتشار اتهام بی‌سند: با الزام شخص مدعی به ارائه مدارک در مدت زمان معین و جریمه سنگین برای نشر اکاذیب بی‌اساس، هزینه حقوقی تریبون‌های بی‌مسئولیت به شدت افزایش می‌یابد.
